رزولوشن/استِپینگ آوت آو مای کامفورت زون

از دو جهت برام اهمیت داره. اولا اینکه حس میکنم اخیرا لذتی که از خوندن کتابها میبرم بیشتر لحظه ای شده،  و انگار استفاده ی درست رو از خوانده هام نمی برم. سعی دارم با نوشتن این بریده ها یا برداشت ها، تلاشی کرده باشم در جهت به یاد آوری و به کار بستن خوانده ها.

دوما اینکه حس میکنم مهارت بازنویسی و خلاصه نویسی ام کمرنگ تر شده و نیاز دارم با این کارکرد مغزم آشتی کنم. 

امید و یا علاقه ای به داشتن (ارتباط با) خواننده ی جدیدی (جز همین دو سه تن از دوستان قدیم) ندارم و امیدوارم بیشتر به صورت دفترچه ای آنلاین از این فضا استفاده کنم. 

احتمالا اولین کتابی که این کار رو براش انجام میدم کتاب "فلسفه های روانگردان" از مرتضی مردیها باشه. از خوندن این کتاب لذت وافری بردم و دوستش داشتم.